کد مطلب:30139
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:35
پيامبران و امامان((عليهم السلام)) كه از دانش بيكران الهي برخوردار بوده اند، چرا كاشف قوانين و پايه گذار علوم نبوده اند؟
پيامبران و اوصياي الهي، وظيفه و نقشي جز پايه گذاري علوم داشته اند كه بهره برداري بهتر از طبيعت منجر مي شود. نقش آن بزرگواران در جامعه انساني، آفريدن زمينه انتخاب آيين هدايت است. اين هدايت، در عالي ترين شكلش، همانا عبوديّت انسان در برابر ذات الهي و قرب و لقاي اوست. تمامي علوم و معارفي كه انسان را در نيل به اين امر مدد مي رسانند از سوي پيامبران و امامان((عليهم السلام))، مطرح و در اختيار انسانها قرار داده شده است. روشن است كه رسيدن به مقام عبوديّت در لحظه لحظه عمر انساني به علوم طبيعي نياز ندارد و انسان در هر عصري با هر گونه امكان مادّي مي تواند در اين راه گام بردارد.
البته، همچنان كه از برخي از آيات و روايات برمي آيد، برخي علوم و فنون، كه براي ادامه حيات انسان و جامعه انساني ضروري بوده است، در شكلي كلّي، از سوي خداوند به پيامبران((عليهم السلام)) آموخته شده و آن بزرگواران نيز آنها را به كار برده اند.
( بخش پاسخ به سؤالات )
ـ3ـ
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.